Alle Onderzoeken & Publicaties van Bruil, Mariëlle

1 Probleemanalyse  
Er zijn veel veranderingen geweest binnen de GGZ in de afgelopen decennia. De afgelopen tien jaar is er onder andere aandacht besteed aan de ambulantisering, het verplaatsen van de intramurale zorg naar ambulante zorg. Het streven van de ambulantisering is het realiseren van minder en kortere psychiatrische opnamen met een gelijktijdige verbetering van de ambulante zorg en ondersteuning van mensen met een psychische aandoening thuis (Trimbos, 2019b). Het doel is de psychische zorg thuis te verlenen, in de eigen, vertrouwelijke omgeving van de patiënt, zodat de patiënt in de maatschappij kan participeren. Er wordt gesteld dat ambulantisering positieve kenmerken met zich mee brengt ten opzichte van een intramurale opname. Binnen de ambulante zorgverlening kan er beter aangesloten worden op de sociale, maatschappelijke rollen en het netwerk van de persoon. Effectieve en adequate coping kan gemakkelijker aangeleerd worden in het dagelijks leven van de persoon. Daarnaast zouden klinische opnames stigmatiserend en hospitaliserend zijn ten opzichte van ambulante zorg (Prinsen, z.d.).   
Als resultaat van de ambulantisering wordt er een afname van intramurale zorg gezien. In 2012 waren er in totaal 18.700 klinische opnameplaatsen beschikbaar, zoals beschermde woonvormen, langdurige opname afdelingen en eerstelijnsbedden. Door de continue afname telde het land in 2018 een totaal aantal van 14.250 klinische opnameplekken binnen de GGZ (Trimbos, 2019a). Nederland telt totaal ongeveer 280.000 mensen met EPA, waarvan het grootste gedeelte op zichzelf en onder behandeling staan bij een FACT-team (Flexible Assertive Community Treatment) of IHT-team (Intensive Home Treatment) (Trimbos, 2019a).  
De afname van klinische opnameplaatsen is een gevolg van de ambulantisering binnen de GGZ. Echter blijkt dat de landelijke toename van ambulante zorg en hierbij de verbetering van de ambulante zorg, achter blijft op de mate van afname van de zorgverlening in de klinische setting. Dit resulteert in te weinig ambulante zorg ten opzichte van de benodigde hoeveelheid zorg. Hierdoor is er een groter risico op terugval. De ambulantisering van de zorgverlening brengt ook met zich mee dat klinische opname bij patiënten met ernstige psychiatrische aandoeningen pas later plaatsvindt, waardoor er toename van complexiteit en zorgzwaarte wordt gezien binnen de klinische setting (Kroon et al., 2021).