Inleiding:
Het ontbreken van een goede emotieregulatie in kindertijd en adolescentie maakt kinderen kwetsbaar voor het ontwikkelen van psychopathologie zowel op jonge leeftijd, zoals depressieve symptomen (Garber en Dodge 1991; Kovacs et al, 2008), angstsymptomen (Ollendick en Horsch 2007) en gedragsproblemen (Zeman et al, 2002). Tevens geeft dit een verhoogd risico op het ontwikkelen van psychopathologie in volwassenheid (Cole, Hall, & Hajal, 2017). Emotieregulatie wordt meer en meer gezien als een transdiagnostische factor in de ontwikkeling van zowel internaliserende als externaliserende psychopathologie (Aldao, et al. 2016), maar evidence based behandelingen voor deze emotieregulatieproblemen zijn nog nauwelijks voorhanden voor kinderen in de basisschoolleeftijd. Vaak wordt geprobeerd met cognitieve gedragstherapie (CGT) tot klachtvermindering te komen. Het is echter aannemelijk dat een klachtgerichte behandeling niet voldoende effectief is voor kinderen met emotieregulatieproblemen, omdat zij vaak een diffuus klachtenpatroon laten zien, en daarmee onvoldoende profiteren van een behandelprotocol dat specifiek voor één stoornis is ontwikkeld. Daarnaast hebben deze kinderen vaak traumatische of ingrijpende gebeurtenissen meegemaakt, en gaan hun klachten vaak gepaard (als oorzaak, gevolg of beide) met problemen in de ouder-kindinteractie, waardoor het de moeite waard is te onderzoeken welke rol schematherapie voor kinderen (ST-K) kan spelen in het verminderen van emotieregulatieproblemen bij kinderen.
