De invloed van een ongunstig depressiebeloop op netwerkomvang en eenzaamheidsgevoelens bij ouderen: een meerjarige beloopsstudie onder ouderen in de samenleving

Aanleiding: Depressie is een zeer ingrijpende en veel voorkomende psychiatrische aandoening bij ouderen. De negatieve gevolgen voor de sociale participatie van ouderen zijn aanzienlijk. Er is echter nog weinig kennis over de relatie tussen depressiebeloop, populatiekenmerken, de netwerkgrootte van ouderen en ervaren gevoelens van eenzaamheid. Doel: Het verwerven van inzicht in de lange termijn gevolgen van het depressiebeloop op de netwerkomvang en gevoelens van eenzaamheid bij ouderen in de samenleving. Methode: Uit de Longitudinal Aging Study Amsterdam (LASA) werden ouderen geselecteerd met relevante klinische depressieklachten (score > 16 op de Center for Epidemiological Studies Depression Scale). Deze ouderen werden gedurende 13 jaar gevolgd. General Equasion Estimation (GEE) analyses werden gebruikt om de invloed van het depressiebeloop op de ontwikkeling van de netwerkomvang en gevoelens van eenzaamheid vast te stellen, daarbij rekening houdend met geslacht en leeftijdsinteracties. Resultaten: Een ongunstig depressiebeloop bleek geassocieerd met een kleinere netwerkomvang en toegenomen eenzaamheidsgevoelens. Dit werd vooral waargenomen bij mannen en oudere deelnemers aan het onderzoek. Conclusie: De resultaten van het onderzoek benadrukken het belang voor hulpverleners aandacht te hebben voor de negatieve consequenties van chroniciteit bij depressie op oudere leeftijd. Er dient preventief aandacht te zijn voor dreigende afkalving van het sociale netwerk en toename van eenzaamheid. Vroegtijdige detectie, adequate behandeling en aandacht voor de gevolgen van depressie voor de sociale participatie van ouderen kunnen bijdragen aan het voorkomen van de ontwikkeling van een chronisch depressiebeloop.