Aanleiding: een bipolaire stoornis is een ernstige chronische psychiatrische ziekte. Het leren leven met deze ziekte vraagt zelfmanagement interventies van patiënten. Het maken en gebruiken van een signaleringsplan is één van de middelen. Patiënten kunnen hiermee regie in hun eigen leven hernemen. Er is tot nu toe geen onderzoek bekend dat specifiek ingaat op de ervaringen van patiënten met een bipolaire stoornis met het opstellen en gebruiken van een signaleringsplan.
Doel: De resultaten uit dit onderzoek leiden tot een toename van kennis vanuit patiëntperspectief over het opstellen en gebruiken van signaleringsplannen. Deze specifieke kennis kan professionals helpen om zelfmanagement interventies van patiënten efficiënt te ondersteunen en te versterken.
Onderzoeksvraag: Hoe wordt het opstellen en gebruiken van een signaleringsplan door patiënten met een bipolaire stoornis ervaren?
Methode: Kwalitatief, fenomenologisch onderzoek. Vijftien participanten werden gevraagd naar hun ervaringen in ongestructureerde interviews. De data-analyse vond plaats volgens de methode van Colaizzi.
Bevindingen: Met behulp van het signaleringsplan (her)vonden patiënten regie over hun leven. Het leren herkennen van terugvalsymptomen nadat de diagnose bipolaire stoornis gesteld was bleek een proces, waarin belevingen als confrontatie, weerstand, ontkenning, acceptatie en verdriet een rol speelden. Zelfmanagement interventies werden geleerd. Naast ondersteuning door een professional, waarbij de individuele afstemming nauw luisterde, was ook contact met lotgenoten helpend.
Aanbevelingen: Professionals hebben kennis van patiëntervaringen nodig als één van de bronnen van kennis om het maken en gebruiken van het signaleringsplan adequaat te kunnen ondersteunen.