Aanleiding
Asielzoekers en vluchtelingen verlaten hun thuisland vanwege onveiligheid en gevaar, worden tijdens hun vlucht vaak opnieuw blootgesteld aan gevaar en hebben in hun gastland relatief veel psychische en lichamelijke gezondheidsproblemen. Angst, depressie en PTSS komen vaker voor (13-2520%) dan in de gemiddelde Nederlandse bevolking (GAS 2,3 depressie 5,8 5%). Ook de incidentie van psychotische stoornissen is verhoogd onder vluchtelingen migranten. Migratie en acculturatie doen een beroep op de veerkracht van asielzoekers. Er zijn aanwijzingen in de literatuur dat verlenging van de asielprocedure geassocieerd is met een toename van psychiatrische klachten.
Doel
Onderzoek wordt gedaan om de hypothese dat verlenging van de liminele fase van asielzoekers de kans op psychiatrische morbiditeit verhoogt te toetsen.
Methode
Het onderzoek vindt plaats bij de populatie van de intensief begeleidende opvang (IBO) van het asielzoekerscentrum (AZC) te Schalkhaar, waar GGZ werkzaam is middels de inzet van een ambulant transcultureel psychiatrisch team. De te onderzoeken populatie bestaat uit alle in de IBO te Schalkhaar opgenomen asielzoekers vanaf 1 januari 2015 tot 31 december 2015. De COA verdeelt de in de IBO opgenomen asielzoekers in twee hoofdcategorieën: een eerste categorie van bewoners die wegens ongewenst of afwijkend gedrag intensieve begeleiding nodig hebben, en een tweede categorie van bewoners die psychiatrische behandeling behoeven. Alleen de tweede categorie wordt aangeboden aan het GGZ-Dimence-IBO-team voor diagnostiek en behandeling.
In het huidige onderzoek worden alleen de gegevens van deze laatste categorie per deelnemer nader onderzocht. Elke deelnemer krijgt een onderzoeksnummer toegewezen en de gegevens worden geanonimiseerd verwerkt. Een verlengde liminele fase wordt in de studie geoperationaliseerd als een periode langer dan 18 maanden verblijf in Nederland zonder toewijzing van een verblijfsvergunning.
Resultaten
Samenvattend verbleven in 2015 in de IBO in totaal 51 bewoners (inclusief minderjarige gezinsleden) waarvan 38 psychiatrisch patiënt waren (75%). De gemiddelde verblijfsduur in Nederland van de patiënten was 26,8 maanden (st d 5,2) voor zij naar de IBO waren overgeplaatst. In totaal werden 79 diagnoses geclassificeerd volgens DSM IV; 68 op As I en 11 op As II. Gemiddeld had elke IBO patiënt 2,3 DSM IV diagnosen. Van de diagnoses betreft 63% een stemmingsstoornis, 58% een psychotische stoornis en 37% van de patiënten voldoet aan de criteria voor een verslaving/middelengebruik.
Voorlopige Conclusie
De hypothese dat een verlengde liminele fase een stress factor is die een beroep doet op de weerbaarheid van de asielzoeker en in verband moet worden gebracht met een toename van psychopathologie wordt door dit onderzoek aannemelijk geacht. Een Pearcon ChiSq. toets van de gegevens geeft met 90% betrouwbaarheid een correlatie tussen de lengte van de liminele fase en de aanwezigheid van psychiatrische morbiditeit (Chi-2 test p=0,03).
Daarbij moet de kanttekening worden geplaatst dat de aantallen patiënten en diagnoses te gering zijn om er verdere conclusies aan te verbinden.
Er is meer onderzoek gewenst om de aard van deze correlatie nader vast te stellen.