Huilen in therapie - Attitudes ten aanzien van en ervaringen met huilen in therapie

Er bestaat geen eensluidende opvatting over de vraag hoe therapeuten moeten omgaan met de tranen van cliënten en met hun eigen tranen. Gezien het geringe aantal onderzoeken dat er naar dit onderwerp gedaan is in de klinische geestelijke gezondheidszorg, is er veel onduidelijkheid voor geestelijke gezondheidszorg hulpverleners over huilen tijdens therapie. Is huilen tijdens therapie, zowel bij de cliënt als bij de therapeut, een aspect dat therapeuten beter kunnen vermijden ofwel proberen uit te schakelen? Of is huilen een element dat gezien kan worden als waardevolle aanvulling voor het therapieproces? Er is reeds een onderzoek gestart onder 819 Nederlandse therapeuten waarbij middels een vragenlijst vragen werden gesteld om de ervaringen en attitudes ten aanzien van huilen te onderzoeken. Uit het eerste onderzoek kwam naar voren dat 715 van de 819 therapeuten (= 87.3%) wel eens heeft gehuild tijdens een therapiesessie. Wat betreft de attitudes ten aanzien van huilen in therapie bleek dat deze attitude afhangt van het geslacht, jaren van ervaring, discipline en theoretische achtergrond van de therapeut. Voor promotie onderzoek zal deze studie de komende jaren worden uitgewerkt en uitgebreid.