Aanleiding:
In de GGZ, maar ook in tal van andere sectoren wordt tegen de achtergrond van ‘participatiesamenleving’ verkend op welke wijze de relatie tussen dienstverleners en gebruikers op een andere wijze vorm kan krijgen. Kern daarbij is een herijking van de rol en verantwoordelijkheden van cliënten en de dienstverleners. Dit fenomeen dat bekend is als co-productie wordt gezien als een mogelijkheid om te komen tot betere dienstverlening. De gedachte in de beleidsretoriek is dat de betrokkenheid en input van cliënten (lees: co-productie) zal bijdragen aan betere dienstverlening, meer vertrouwen in dienstverlening, betere benutting van kennis van gebruikers, empowerment van gebruikers, en een grotere mate van efficiëntie. Het is echter de vraag in hoeverre deze beleidsverwachtingen realistisch zijn.
Binnen de Dimence Groep willen we graag onderzoek doen naar de voorwaarden en context waarbinnen therapeuten co-productie een plaats geven in de behandeling van cliënten en welke ervaringen zij daarmee hebben. Beantwoording van deze vraag geeft beter zicht op de overwegingen en afwegingen van behandelaars om co-productie al dan niet een plaats te geven in de behandeling en in het gebruik van co-productie.
Doel onderzoek:
Wij hebben de ambitie om meer te weten komen over de afwegingen die voorafgaan aan co-productie, de werking van het co-productieproces zelf en de uitkomsten daarvan in de GGZ. Wat maakt dat therapeuten al dan niet co-produceren? Welke voorwaarden zijn cruciaal? Hoe krijgt co-productie op verschillende momenten in de therapeutische relatie vorm? En, hoe worden het proces en de gevolgen daarvan geduid door de therapeut?
In dit onderzoek willen we behandelaren ondervragen over enkele sleutelmomenten in de behandeling. Daarvoor hebben we een vragenlijst ontwikkeld waarin zowel gesloten vragen als vignetten zijn opgenomen.
Centrale vraagstelling:
Welke factoren faciliteren of belemmeren co-productie in de GGZ vanuit het perspectief van de behandelaar?