Inleiding:
Farmacotherapie, psycho-educatie en zelfmanagement zijn de belangrijkste elementen van de behandeling bij een Bipolaire Stoornis (BS) (Kupka et al., 2015). De behandeling van een BS is minder gericht op het verbeteren van het welbevinden (Bensing, 2000). Kwalitatief onderzoek heeft aangetoond dat mensen met een BS weinig vertrouwen hebben in hun vermogen om hun stoornis te kunnen beheersen, hetgeen een aanwijzing is voor lage zelfeffectiviteit (Lim et al., 2004). Een lage zelfeffectiviteit is een belangrijke belemmering voor zelfmanagement en dus optimaal psychosociaal functioneren voor mensen met een BS (Lim et al., 2004). Het is onbekend wat de invloed is van de positieve psychologische groepsbehandeling ‘Goed leven met een bipolaire stoornis’ op de mate van zelfeffectiviteit bij mensen met BS.
Doel:
Het doel van het onderzoek is kennis te vergaren over de invloed van de positieve psychologische groepsbehandeling ‘Goed leven met een BS’ op de mate van zelfeffectiviteit bij mensen met een BS. Dit kan helpend zijn voor het verbeteren van het zelfmanagement en daarmee het optimaal psychosociaal functioneren van mensen met een BS.
Vraagstelling:
Verandert de mate van zelfeffectiviteit bij mensen met een BS die de groepsbehandeling ‘Goed leven met een BS’’ gevolgd hebben?
Methode:
De onderzoekspopulatie bestaat uit volwassenen, gediagnosticeerd met een BS in een euthyme of milde depressieve episode, die deelnemen aan de groepsbehandeling ‘’Goed leven met een BS’’ binnen de Dimence Groep. Er wordt gebruik gemaakt van een quasi-experimenteel pretest-posttest design. Met behulp van de General Self Efficacy Scale (GSES) wordt de mate van zelfeffectiviteit geoperationaliseerd.