Geerling, Bart

Samenvatting van de inleiding, doel, vraagstelling en methode:
Patiënten met een bipolaire stoornis kunnen leren signalen van naderende stemmingswisselingen te herkennen met behulp van de Life Chart. Dit meetinstrument helpt bij het vastleggen van dagelijkse stemmingen en gebeurtenissen, wat inzicht geeft in stemmingsveranderingen door factoren als stress, medicatie en slaappatronen. Hierdoor kunnen patiënten en behandelaren triggers en waarschuwingssignalen identificeren, wat helpt om terugval te voorkomen. De International Society for Bipolar Disorders beveelt het gebruik van de Life Chart sterk aan.
Digitale innovaties, zoals mobiele apps, maken real-time stemmingsmonitoring mogelijk en bieden direct inzicht in stemmingsverloop en interventies. Ondanks de brede beschikbaarheid van smartphones en apps, is het gebruik van digitale Life Charts onder bipolaire patiënten laag.

Doel:
Dit onderzoek richt zich op het verkrijgen van inzicht in de overwegingen van volwassen patiënten met een bipolaire stoornis die de papieren Life Chart gebruiken, om al dan niet over te stappen op de digitale versie. Dit inzicht kan helpen bij het ontwikkelen van strategieën om het gebruik van de digitale Life Chart te vergroten.

Vraagstelling:
Wat zijn de overwegingen van patiënten met een bipolaire stoornis die de papieren Life Chart gebruiken, om wel of niet gebruik te maken van de digitale Life Chart?

Methode:
Er wordt een kwalitatief, fenomenologisch onderzoek uitgevoerd via diepte-interviews. Hiermee worden de ervaringen, percepties en motivaties van bipolaire patiënten onderzocht met betrekking tot hun besluitvorming over het gebruik van de digitale Life Chart. Deze aanpak biedt diepgaand inzicht in persoonlijke overwegingen en kan bijdragen aan effectieve implementatiestrategieën in de klinische praktijk.

Aanleiding:
Hoewel er effectonderzoek is gedaan naar de groepsbehandeling ‘Goed leven met een bipolaire stoornis’, is nog weinig bekend over hoe patiënten met een Bipolaire Stoornis (BS) positieve psychologie interventies (PPI) ervaren en welke betekenis dit heeft voor hun persoonlijk herstel.

Doelstelling:
Het onderzoek levert kennis op over hoe patiënten met een BS hebben met de positieve psychologische interventies die zijn gegeven in de groepsbehandeling ‘Goed leven met een bipolaire stoornis’ hebben ervaren en over de bijdrage die dit heeft voor hun persoonlijk herstel. Dit kwalitatieve onderzoek kan een bijdrage leveren aan het identificeren van de werkzame onderdelen van de groepsbehandeling en kan gebruikt worden om bevindingen uit het onderzoek van Kraiss (2021) beter te kunnen verklaren (Nastasi & Schensul, 2005). Bovendien kan dit onderzoek inzicht geven in de context waarin de interventies zijn gevolgd, wat gebruikt kan worden om de uitvoering van de interventies beter af te stemmen op de behoeften van de patiënt (Campbell et al., 2007).

Onderzoeksvraag:
Hoe ervaren patiënten met een bipolaire stoornis positieve psychologische interventies die zijn gegeven in de groepsbehandeling ‘Goed leven met een bipolaire stoornis’ en welke bijdrage leveren de interventies volgens deze patiënten aan hun persoonlijk herstel?

Methode:
Kwalitatief onderzoek middels semigestructureerde interviews en verwerking van de gegevens middels een thematische analyse.

Inleiding:
Farmacotherapie, psycho-educatie en zelfmanagement zijn de belangrijkste elementen van de behandeling bij een Bipolaire Stoornis (BS) (Kupka et al., 2015). De behandeling van een BS is minder gericht op het verbeteren van het welbevinden (Bensing, 2000). Kwalitatief onderzoek heeft aangetoond dat mensen met een BS weinig vertrouwen hebben in hun vermogen om hun stoornis te kunnen beheersen, hetgeen een aanwijzing is voor lage zelfeffectiviteit (Lim et al., 2004). Een lage zelfeffectiviteit is een belangrijke belemmering voor zelfmanagement en dus optimaal psychosociaal functioneren voor mensen met een BS (Lim et al., 2004). Het is onbekend wat de invloed is van de positieve psychologische groepsbehandeling ‘Goed leven met een bipolaire stoornis’ op de mate van zelfeffectiviteit bij mensen met BS.

Introduction: Maternal depression during pregnancy is associated with adverse neonatal outcomes, such as preterm birth and low birth weight. This has a high public health significance because preterm birth and low birth weight are leading causes of mortality and morbidity in infants. Furthermore, depression during pregnancy and in the postpartum period, can predict bonding difficulties. Although previous research showed that a depressive or anxiety disorder during pregnancy are associated with adverse neonatal outcomes most studies are based on a depressive or anxiety diagnosis and not on the level of experienced depressive and anxiety symptoms.

Study aim: The present study aimed to assess whether severity of anxiey and/or depressive symptoms during pregnancy is associated with adverse neonatal outcomes.

Methods: Data for this investigation are obtained from the outpatient clinic ‘Psychiatry and Pregnancy’ of Dimence mental health institute in the Netherlands. The sample consists of women with a current or lifetime diagnosis of depression and/or anxiety based on DSM 5 criteria. Variables include demographic and personal characteristics, depressive symptoms, anxiety symptoms, degree of support, level of perfectionism, obsession and compulsion symptoms and level of bonding between mother and child. Neonatal outcomes include preterm birth, low birth weight and Apgar score, and are obtained from the partus reports. Chi-square statistics for categorical and analyses of variance for continuous variables are used to compare characteristiscs across depressive disorder, anxiety disorder and comorbid depression/anxiety disorder. Associations between depressive and anxiety characteristics and neonatal outcomes are examined using logistic regression analyses. Analyses are corrected for covariates age, educational level, chronic somatic disease, alcohol/substance use, medication use and psychological treatment.