Overig

Aanleiding:
Vroegtijdige uittreding door afnemende betrokkenheid bij het werk leidt tot een toenemend tekort aan verpleegkundigen. Vanuit een sociaal netwerk perspectief wordt de rol van sociale steun onderzocht in het omgaan met werkervaringen en gerelateerd aan werkbetrokkenheid. Met een smartphone app worden sociale netwerken en werkervaringen gemeten en gecombineerd met interviews. In dit onderzoek wordt de contagion-buffer hypothese voorgesteld: verminderde werkbetrokkenheid is aanstekelijk in teams, maar de vervulling van psychologische behoeften door sociale ondersteuning kan als buffer functioneren om verminderde werkbetrokkenheid tegen te gaan.

Aanleiding:
Deze studie is een samenwerking tussen onderzoekers op academisch vlak en in praktijk instellingen in tien landen waarin er systematisch feedback wordt gebruikt in de zorg. We zullen bij deze studie een theoretisch kader hanteren dat vaak gebruikt wordt bij de verspreiding van innovaties in de medische instellingen, de zogenaamde Normalization Process Theory (NPT May & Finch, 2009). Dit kader zullen we gebruiken voor het verzamelen en analyseren van interview data met therapeuten, teamleiders en managers van centra voor geestelijke gezondheidszorg waar behandeling geschiedt mede met behulp van klinische feedback systemen (clinical feedback systems, CFS). We zullen onderzoeken hoe intra- en extra-organisatorische kenmerken het gebruik van feedback systemen beïnvloeden in de dagelijkse klinische praktijk, bij het toezicht op feedback gebruik en bij de planning van optimalisatie van CFS.

Aanleiding:
Hoewel de psychiatrie zich eerder vooral richtte op het zo adequaat mogelijk behandelen van reeds bestaande stoornissen, heeft de afgelopen jaren een verschuiving plaatsgevonden waarmee de belangstelling voor de vroege fasen van psychopathologie enorm is toegenomen. Men is zich steeds meer gaan realiseren dat met het tijdig herkennen van en ingrijpen bij vroege psychische klachten veel leed kan worden voorkomen.
Niet iedereen die milde psychische klachten heeft, ontwikkelt immers daadwerkelijk een ernstige psychiatrische stoornis. Zelfs van de mensen met bepaalde risicofactoren (bijv. zij die een ernstig trauma hebben meegemaakt) ontwikkelt niet iedereen een psychische stoornis. Er moeten dus ook factoren zijn die een beschermende werking hebben en mensen weerbaar maken. Het stimuleren van deze factoren kan (de kans op) psychische klachten wellicht verminderen. Om te kunnen kijken hoe we dit kunnen doen, moeten we eerst meer zicht krijgen op welke factoren dit zijn en hoe ze precies werken. Dit pilot onderzoek is explorerend van aard en beoogt deze eerste vragen te adresseren.

Aanleiding:     
Persoonlijkheidsstoornissen zijn stoornissen waarbij mensen a.g.v. kenmerkende karaktereigenschappen telkens vastlopen in hun dagelijks leven en kampen met chronische emotionele problemen. Persoonlijkheidsstoornissen ontstaan vroeg in het leven; specifieke karaktertrekken zijn ontwikkeld om zich te kunnen handhaven in een ziekmakende of verwaarlozende omgeving. Lange tijd werd gedacht dat persoonlijkheidsstoornissen onbehandelbaar waren; inmiddels weten we beter. Behandeling is belangrijk omdat patiënten ernstig lijden onder hun gedrag en een groot beroep doen op onze gezondheidszorg. Eén op de drie ouderen die verwezen worden naar de ouderenpsychiatrie kampt met een persoonlijkheidsstoornis. In de praktijk richt men zich enkel op de hieruit voortvloeiende symptomen. Dit betekent dweilen met de kraan open, oftewel, langdurige, ondersteunende begeleiding, zonder het probleem bij de wortel aan te pakken. Schematherapie is een effectieve behandeling voor volwassenen met een persoonlijkheidsstoornis en vermoedelijk ook bij ouderen. Het effect kan worden vergroot bij ouderen door de therapie in groepen aan te bieden en te verrijken met zogenaamde experiëntele technieken, waaronder psychomotore therapie (ervaringsgericht leren).