Opleiding

Posttraumatische stressstoornis (PTSS) is een ernstige psychische aandoening die kan optreden na een traumatische gebeurtenis. Naar schatting heeft 7,4% van de Nederlandse bevolking ooit PTSS ervaren. Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR) wordt aanbevolen als behandeling voor PTSS. Traditioneel bestaat EMDR-therapie uit sessies onder begeleiding van een therapeut, maar er zijn redenen om te onderzoeken of EMDR zonder begeleiding kan worden toegepast, zoals de behoefte aan eigen regie en de groeiende wachtlijsten in de GGZ. Tot op heden is er geen ander wetenschappelijk onderzoek gedaan naar EMDR in de vorm van zelfhulp, blended therapie of huiswerk.​ In de klinische praktijk blijkt dat dit wel op experimentele wijze wordt ingezet. Er worden in de praktijk en binnen wetenschappelijk onderzoek verschillende termen gebruikt om de alternatieve toepassingen van EMDR te beschrijven, zoals ‘self-administered’, ‘self-help’, ‘remote’ en ‘autonome’ EMDR. Deze toepassingen variëren onder andere in de mate van betrokkenheid van een behandelaar en het gebruik van e-health. Binnen dit onderzoek is ervoor gekozen om de overkoepelende term ‘huiswerk EMDR’ te gebruiken. Hiermee wordt bedoeld dat een cliënt naast de face-to-face EMDR sessies met de behandelaar, ook zelfstandig EMDR toepast op zichzelf. Het zelfstandig toepassen van EMDR gebeurt zonder dat er op dat moment begeleiding door een behandelaar plaatsvindt of dat er een behandelaar beschikbaar is. Het doel van dit kwalitatieve onderzoek is om door middel van interviews ervaringen van cliënten en behandelaren met huiswerk EMDR in kaart te brengen, zowel qua praktische vormgeving als ervaren effecten. 

Aanleiding:
Een psychische aandoening die vaak voor komt bij ouderen is een depressie. Volgens het World Health Organization wordt er wereldwijd geschat dat 5% van de volwassenen lijdt aan deze aandoening (WHO, 2019). Bij ouderen ligt dit percentage iets hoger, 6-7 % terwijl het percentage ernstige depressie wordt geschat op 2 tot 3%. Onderzoek leert dat de wijzen van spanningsregulatie onderliggend kan zijn aan de depressie terwijl bepaalde cognitieve strategieën zoals positief kijken naar jezelf, geassocieerd zijn met een lagere mate van depressieve symptomen, terwijl andere strategieën, zoals vermijding, geassocieerd zijn met een hogere mate van depressieve symptomen. Tijdens de psychomotorische therapie wordt gewerkt vaardigheden om adequater om te gaan met spanning en wordt met de oudere gekeken naar de oorzaak van de spanning, wat voor lichaamssignalen er naar boven komen bij spanning en hoe iemand de spanning weer omlaag kan brengen. Of ouderen met ernstige depressieve klachten inderdaad een minder goede spanningsregulatie hebben dan ouderen zonder deze klachten is echter niet goed onderzocht.

Vraagstelling:
Wat zijn de verschillen op het gebied van spanningsregulatie tussen de ouderen (65+) met een depressie die behandeld worden binnen de GGZ en non klinische ouderen?

Methode:
Bij ouderen in intramurale en ambulante behandeling bij een GGZ-Instelling (Dimence, Philadelphia, Kwadrantgroep) die in behandeling zijn met een depressieve stoornis wordt de Coping Inventory for Stressfull Situations (CISS-21) vragenlijst afgenomen. In een eerdere fase van het onderzoek is dezelfde vragenlijst afgenomen bij een steekproef uit de bevolking waaronder ook een groep ouderen.

Inleiding:
De wachtlijsten in de ggz (geestelijke gezondheidszorg) bestaan nog steeds. Het risico dat dit met zich meebrengt, is dat cliënten niet op tijd de zorg krijgen die zij wel nodig hebben.

Doel:
1. Inzicht krijgen in het ontstaan van de wachtlijsten in de ggz.  
2. Het realiseren van een betere overbruggingstijd naar een ggz-behandeling voor mensen met een psychische kwetsbaarheid.  
3. Het bevorderen van het herstel tijdens de wachttijd.   

Vraagstelling:
Hoe zijn de wachtlijsten voor mensen met een psychische kwetsbaarheid ontstaan binnen de ggz en kan het project Wachtkracht het welzijn van deze mensen bevorderen.